አሞ የሚባል ወጣት ልጅ ነበር።

ስለ ተፈጥሮ የማወቅ ጉጉት ነበረው።

ዛፎች ላይ ተንጠላጥሎ እና ከዛፎች ስር ተቀምጦ ማሰብ ይወድ ነበር።

አንድ ቀን ሀብሐብ በረጃጅም ዛፎች ላይ ለምን አይበቅልም ብሎ አሰበ።

እና "ለምንድነው የቤሪ ፍሬዎች መሬት ላይ የማይበቅሉት?" ብሎ አሰበ።

ሀሳቡን እንደጨረሰ አንድ የቤሪ ፍሬ ራሱ ላይ ወደቀ።

ደግነቱ ሐብሐብ አልነበረም የወደቀበት።

ሊጎዳው ይችል ነበር።

እዚያ ተቀምጦ ሁሉንም ነገር በተፈጠረበት መንገድ አደነቀ።