ከእለታት ባንዱ ቀን አቶ ሙላቱ ፣ወሮ ፋንታዬነሽ እና ልጃቸው በረከት በህብረት ይኖሩ ነበር

አቶ ሙላት ፦ኦ ዛሬስ እረፈደብኝ አለ ወሮ ፋንታሁን አወን ቶሎ መሄድ አለብህ አሉ

እሺ ግን ይሄንን መድኃኒት እንቺ አላት ።ችግር የለውም እኔ አነሳዋለሁ ይልቅ እረፍዶብሀል ሂድ አሉት

እሺ በይ እኔ ልሂድ መድኃኒቱን ማንሳት እንዳትረሺ አላት ።ወሮ ፋንታሁን መድሀኒቱን ሳያነሱት ስራ ሄዱ

ልጅ በረከት መድኃኒቱን እንዳየው የሚበላና የሚጣፍጥ መስሎት ሁሉንም በላው ከዛም ወደቀ

ወሮ ፋንታሁን፣ወይኔ ወይኔ ልጄ ልጄ ስትል የሰሟት ጎረቤቶቻቸው ፈጥነው መጡ ልጁን ሲያዩት ሞቶ ነበር እነሱም አብረው ቁቁ አሉ ሰዎችም ተሰብስበው ያ ባሏ ገደላት አሁን ይመጣ የለ እያሉ እሱ ወዲያው መጣ

አቶ ሙላት ፣ምንድን ነው አሉ ወሮ ፋንታሁን ፦ልጃችን ልጃችን እያለች ታለቅሳለች ይቅርታ መዶሀኒቱን ባነሳው ኖሮ ልጄ አይሞትም ነበር አለች።አቶ ሙላት እኔ አንቺን ማገዝ ነበረብኝ ብሎ ተቃቅፈው አለቀሱ